การว่ายน้ำของปลาโลมา

                 ปลาโลมามีวิวัฒนาการรูปร่างให้เพรียวทำให้สามารถว่ายน้ำได้เร็ว และเนื่องจากยังใช้ปอดในการหายใจ จมูกหรือช่องหายใจจึงเลื่อนไปอยู่บนสุดของส่วนหัว เพื่อสะดวกในการหายใจ  ท่อหายใจ กับช่องปากจะแยกกันเพื่อสะดวกในการกินอาหารใต้น้ำ มีการปรับปรุงระบบควบคุมอุณหภูมิในร่างกายให้อบอุ่นทดแทนขน ซึ่งลดรูปไปเนื่องจากไม่เหมาะสมในการใช้งานใต้น้ำ      

                  ผิวของโลมาทีมีลักษณะเป็นลูกคลื่นสามารถช่วยลดแรงเสียดทานได้ส่วนหนัง และที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือสะเก็ดผิวของปลาโลมาที่ลอกหลุดออกมานั้นยังช่วยลดแรงต้านโดยไปลดจำนวนของ Vortices (น้ำวนเล็กๆ) ที่เกิดขึ้นรอบๆตัวโลมา ซึ่ง vortices ที่เกิดขึ้นจากการไหลของกระแสน้ำผ่านผิวโลมานี้จะหน่วงให้โลมาว่ายน้ำได้ช้าลง

                  ปลาโลมามีลักษณะลำตัวเรียวคล้ายตอร์ปิโดทำให้มีอัตราส่วนระหว่างพื้นที่ ผิวต่อปริมาตรต่ำ เป็นการลดพื้นที่ที่สัมผัสน้ำ การปรับปรุงโดยเพิ่มชั้นไขมัน (Blubber) ใต้ผิวหนังให้หนาขึ้นเป็นฉนวนกันความร้อน โดยในชั้นไขมันจะมีเส้นเลือดหล่อเลี้ยงน้อยป้องกันการแลกเปลี่ยนอุณหภูมิกับน้ำ ระบบเส้นเลือดดำจะถูกล้อมด้วยเส้นเลือด แดงซึ่งมีอุณหภูมิสูงกว่า นอกจากนั้นการปรับตัวโดยลดอัตราการหายใจลง เป็นการลดการสูญเสียความร้อนที่ออกมากับ อากาศ และเป็นผลให้ปลาโลมาสามารถดำน้ำได้นาน